Σημειώσεις Κεφαλαίου 2

Το δίτομο έργο τού Πόρτερ δεν έχει δομή κεφαλαίων. Εδώ πρόκειται για τις σελ. 666-689 τού δεύτερου τόμου με τις ακόλουθες γενικές επικεφαλίδες: Ερζερούμ. Πηγές τού Ευφράτη. Περάσματα από την Αρμενία. Καρακουλάκ. Συνέχιση των περασμάτων. Αρχαία Καππαδοκία. Καράχισαρ.

Πρόκειται για τις σελ. 689-713 τού δεύτερου τόμου, με τις ακόλουθες γενικές επικεφαλίδες: Αρχαίος Θερμώδων. Αρχαία ορυχεία. Αρχαία Νεοκαισάρεια. Τοκάτ. Αρχαίος Ίρις. Δύο ντερμπέντ ή πύλες. Αμάσεια.

Πρόκειται για τις σελ. 713-737 τού δεύτερου τόμου, με τις ακόλουθες γενικές επικεφαλίδες: Οι ντόπιοι. Αρχαίος Άλυς. Κατσίκες Aγκύρας. Αρχαίος Παρθένιος. Φλεγόμενα δάση. Δάση Μπόλου. Αρχαία Νικομήδεια. Σκουτάρι.

Στράβων 12.3.40: Κἀνταῦθα δ’ ἀπεδείχθη πόλις ἡ Πομπηιούπολις: ἐν δέ τῇ πόλει ταύτῃ τό σανδαρακουργεῖον οὐ πολύ ἄπωθεν Πιμωλίσων, φρουρίου βασιλικοῦ κατεσκαμμένου, ἀφ’ οὗ ἡ χώρα ἡ ἑκατέρωθεν τοῦ ποταμοῦ καλεῖται Πιμωλισηνή.

Στράβων 12.4.2: Ἔπειτ’ ἐκδέχεται τήν τῶν Χαλκηδονίων ᾐόνα ὁ Ἀστακηνός καλούμενος κόλπος, μέρος ὢν τῆς Προποντίδος, ἐν ᾧ ἡ Νικομήδεια ἔκτισται ἐπώνυμος ἑνός τῶν Βιθυνικῶν βασιλέων τοῦ κτίσαντος αὐτήν· πολλοί δ’ ὁμωνύμως ὠνομάσθησαν, καθάπερ Πτολεμαῖοι διά τήν τοῦ πρώτου δόξαν. ἦν δ’ ἐν αὐτῷ τῷ κόλπῳ καί Ἀστακός πόλις, Μεγαρέων κτίσμα καί Ἀθηναίων…

Πρόκειται για τις σελ. 737-769 τού δεύτερου τόμου, με τις ακόλουθες γενικές επικεφαλίδες: Κωνσταντινούπολη. Ο Βόσπορος. Ο σουλτάνος. Η Υψηλή Πύλη. Ιππόδρομος. Οβελίσκοι και επιγραφή. Αρχαίες στήλες. Τουρκικές καμινάδες. Ενδυμασίες στην Κωνσταντινούπολη. Περιστρεφόμενοι δερβίσηδες. Κοιλάδα Κύδαρι. Υδραγωγεία και δεξαμενές. Μπεντ από άσπρο μάρμαρο. Βελιγράδι. Καταστροφές τής πανούκλας. Πέρα.

Στράβων 7.6.1: Αἱ δέ Κυάνεαι πρός τῷ στόματι τοῦ Πόντου εἰσί δύο νησίδια, τό μέν τῇ Εὐρώπῃ προσεχές, τό δέ τῇ Ἀσίᾳ, πορθμῷ διειργόμενα ὅσον εἴκοσι σταδίων. Τοσοῦτον δέ διέχει καί τοῦ ἱεροῦ τοῦ Βυζαντίων, καί τοῦ ἱεροῦ τοῦ Χαλκηδονίων· ὅπερ ἐστί τοῦ στόματος τοῦ Εὐξείνου τό στενώτατον· προϊόντι γάρ δέκα σταδίους ἄκρα ἐστί πενταστάδιον ποιοῦσα τόν πορθμόν, εἶτα διίσταται ἐπί πλέον καί ποιεῖν ἄρχεται τήν Προποντίδα.

Ηρόδοτος 4.88.1-2: Δαρεῖος δέ μετά ταῦτα ἡσθείς τῆ σχεδίῃ τόν ἀρχιτέκτονα αὐτῆς Μανδροκλέα τόν Σάμιον ἐδωρήσατο πᾶσι δέκα· ἀπ᾽ ὧν δή Μανδροκλέης ἀπαρχήν ζῷα γραψάμενος πᾶσαν τήν ζεῦξιν τοῦ Βοσπόρου καί βασιλέα τε Δαρεῖον ἐν προεδρίῃ κατήμενον καί τόν στρατόν αὐτοῦ διαβαίνοντα ταῦτα γραψάμενος ἀνέθηκε ἔς τό Ἥραιον, ἐπιγράψας τάδε· Βόσπορον ἰχθυόεντα γεφυρώσας ἀνέθηκε Μανδροκλέης Ἥρῃ μνημόσυνον σχεδίης, αὑτῷ μέν στέφανον περιθείς, Σαμίοισι δέ κῦδος, Δαρείου βασιλέος ἐκτελέσας κατά νοῦν.

Ο Σκαρλάτος Δ. Βυζάντιος, στο έργο του Ἡ Κωνσταντινούπολις. Περιγραφή τοπογραφική, ἀρχαιολογική καί ἱστορική (Ἀθῆναι 1851), σελ. 240, αναπαράγει την επιγραφή ως εξής:

Difficilis quondam Domini parere superbis,
jussus et extinctis palmam portare tyrannis,
omnia Theodosio cedunt, sobolique perenni,
tertenis sic vigtus ego domitusque diebus,
judice sub proclo superas elatus ad auras.

Ο ίδιος τη μεταφράζει ως εξής:

Ὑπείκων ποτέ ἐξ ἀνάγκης εἰς ἀγερώχους δεσπότας, καί παριστάνων, καί ἄκων, τά τρόπαια τῆς αὐτῶν νίκης, καταπονηθείς δέ νῦν ὑπό τοῦ Πρόκλου μετά τριακονθήμερον ἀγῶνα, ὑψοῦμαι πρός οὐρανόν, κηρύττων τήν δόξαν τοῦ Θεοδοσίου, εἰς ὅν ὑπείκουσι τά πάντα καί τῶν ἐνδόξων αὐτοῦ τέκνων.

Κίονα τετράπλευρον, ἀεί χθονί κείμενον ἄχθος,
μοῦνος ἀναστῆσαι Θευδόσιος βασιλεύς,
τολμήσας, Πρόκλῳ ἐπεκέκλετο καί τόσος ἔστη
κίων ἠελίοις ἐν τριάκοντα δύο. [Σκαρλάτος, ο. π., σελ. 240].